รร พ่อแม่ออนไลน์ ตอนที่ 56
“การเล่นสมมติเป็นตัวอย่างหนึ่งของการเล่นที่มีลักษณะลดความเป็นศูนย์กลางของตนเองลงเรื่อยๆ
เริ่มจากทารกเล่นกับร่างกายของตนเอง อมมือ ดูดนิ้ว เตะถีบขา
ต่อมาเด็กจึงเริ่มเล่นกับตุ๊กตา ตนเองเป็นศูนย์กลาง ตุ๊กตาเป็นบริวาร ตนเองเป็นบุรุษที่ 1 บริวารเป็นบุรุษที่ 2
ต่อมาเด็กจึงเริ่มเล่นโดยใช้ตุ๊กตาหลายตัวสวมบทบาทสมมติ เช่น ให้ตุ๊กตาหมีป้อนข้าวตุ๊กตาน้อง ตุ๊กตาน้องดื้อ ตุ๊กตาหมีจึงทุบหัวตุ๊กตาน้อง (โดยบัญชาของตัวเด็กเองที่ศูนย์กลาง)
จะเห็นว่าขอบเขตของการเล่นเริ่มจากร่างกาย รอบร่างกาย และพื้นที่ที่ห่างออกมา คือ ปฐมภูมิ ทุติยภูมิ และตติยภูมิ ไพรมารี่ เซกันดารี่ และเทอเทียรี่ primary , secondary และ tertiary ก่อนที่จะแปลงตุ๊กตาทั้งหมดนั้นเป็นมนุษย์จริงๆในวงรอบต่อไป
ระหว่างเล่นสมมติกับตุ๊กตา เด็กจะพูด และพัฒนาระบบสัญลักษณ์ คือซิมบอไลเซชั่น symbolization เมื่อเล่นสมมติกับพ่อแม่พ่อแม่จะพูด เด็กพูดตาม ตามด้วยเล่นสมมติกับเพื่อนๆ พัฒนาการทางภาษาดีขึ้นเรื่อยๆ
การเขียนก็เป็นระบบสัญลักษณ์ การเล่นสมมติพัฒนาระบบสัญลักษณ์แล้วพัฒนาการเขียนอีกต่อหนึ่ง เด็กหลายคนเขียนได้เองโดยมิต้องไปโรงเรียน ขีดเส้นว่า ก เป็นสัญลักษณ์ของ ก ไก่ ขีดเส้นว่า A เป็นสัญลักษณ์ของ เอ แอ๊นต์ เด็กไทยและเด็กอังกฤษใช้สัญลักษณ์ต่างกัน นั่นคือภาษาไม่เคยมี ภาษาเป็นเพียงสัญลักษณ์ที่มีระบบซับซ้อนซึ่งเด็กแต่ละคนจะสร้างขึ้นมาด้วยตนเอง
ผ่านการเล่นและค่อยๆลดความเป็นศูนย์กลางของตนเองลง
#selfcentered
ลดช้าไปหน่อยจึงมัวแต่เล่นหว่างขา
หากไม่ลดศูนย์กลางลงจะมีภาษาไปทำไมอยู่คนเดียวก็ได้
Add a comment